Als geboren en getogen Rotterdamse weet ik niet beter dan dat Feyenoord en groot deel van mijn leven uitmaakt. Als klein meisje mee met mijn vader op naar De Kuip waar wij praktisch naast woonden in Sportdorp en op latere leeftijd om de week met een grote groep vrienden op vak S. Inmiddels woon ik al 20 jaar niet meer in Rotterdam, maar nog steeds vol passie die seizoenskaart die mij om de week weer naar Rotterdam-Zuid laat rijden. En ja, het klopt, het is vaak zwaar om een Feyenoorder te zijn, maar zoals Slot het maandag erg goed verwoordde: Wij Feyenoorders geven nooit op! Die clubliefde zit diep en gaat heel ver. Vorige week ben ik (afwisselend met mijn kinderen, Sandra en partner) heel de week bezig geweest met het sfeerteam om ´het állergrootste spandoek ooit in Nederland´ te realiseren, deze is afgelopen zondag voor de kampioenswedstrijd onthuld.
Bloed, zweet, tranen en enorme spierpijn heeft het gekost, maar ik heb er ook ongelofelijk veel energie van gekregen. Elke avond waren er wel 60/70 vrijwilligers aan het werk aan het 543 meter lange spandoek. Dat is drie keer de Euromast en samen goed voor 11.000 vierkante meters, ruim twee voetbalvelden!
Zaterdag met het naar binnen brengen en ophangen van het spandoek hebben wel 600 vrijwilligers meegeholpen, van 12.30 tot 21.00 zijn we bezig geweest, een hele klus dus voor 45 seconden... Omdat ik het zo geweldig vond dat er zoveel kameraden kwamen helpen heb ik een ijskar gehuurd en deze op de zaterdag tijdens de pauze ijs laten uitdelen. Erg leuk om te zien dat het werd gewaardeerd en zeker met 22 graden erg welkom!
Het was fantastisch om mee te maken, zondag schoot ik toch wel vol toen het doek naar beneden kwam. Zoveel werk voor het sfeerteam van Feyenoord al 1.5 maand lang, respect!
Ik ben erg trots dat ik daar deel van uit mocht maken en nu op naar volgend jaar!
